بی‌تردید همگان به این مهم اذعان دارند که در حال حاضر حمل و نقل هوایی کشور به‌ویژه در حوزه ناوگان و به تبع آن شبکه پروازی اتصال مستقیم کشور به سایر کشورها در ابعاد کمی و کیفی در مقایسه با برخی از کشورهای همسایه و منطقه به هیچ وجه شرایط مطلوبی ندارد.
درمیان دهها خبر امید بخش و خشنود کننده روزهای پایانی سال گذشته از تدابیر دولت برای بهبود و پیشرفت کشور و تحرک بخشی به اقتصاد و ارتقای بخش‌های مختلف، آمده بود که هیأت محترم وزیران به پیشنهاد وزارتخانه‌های راه و شهرسازی و امور اقتصادی و دارایی، بازسازی و مهندسی مجدد ساختار شرکت هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران را به منظور تقویت اقتصادی و سودده شدن آن شرکت با اعمال روش‌ها و اقدامات چابک سازی و… تصویب کرد تا متعاقبا و پس از فراهم شدن بستر مطلوب و برخوردار از جذابیت اقتصادی، فنی و عملیاتی و تطبیق با شرایط ورود به بازار سرمایه، نسبت به عرضه سهام آن به عموم و تبدیل به یک شرکت سهامی عام و در نتیجه بهره مندی از مزایا و فرصتهای بازار سرمایه برای اقدامات توسعه ای آتی آن شرکت، اقدام شود.
شرایط عمومی حمل و نقل هوایی کشور
بی‌تردید همگان به این مهم اذعان دارند که در حال حاضر حمل و نقل هوایی کشورمان به‌ویژه در حوزه ناوگان و به تبع آن شبکه پروازی اتصال مستقیم کشور به سایر کشورها در ابعاد کمی و کیفی در مقایسه با برخی از کشورهای همسایه و منطقه به هیچ وجه شرایط مطلوبی ندارد. عمر متوسط ناوگان هوایی کشور بیش از ۲۲ سال و بیش از ۴۰ درصد آنها به دلیل فرسودگی زمین گیر و خارج از چرخه خدمت بوده و حوادث متعدد ناشی ازفرسودگی و تاخیرهای مکرر پروازها و… هزینه‌های مادی و معنوی فراوانی را به شهروندان تحمیل می‌کند. تعداد و نوع ناوگان و شبکه پروازی در کنار شرایط تقاضای متاثر از وضعیت توسعه اقتصادی مناطق مختلف کشور، به نحوی است که ۹۵ درصد عملیات اعزام و پذیرش مسافر هوایی کشور تنها در ۱۷ فرودگاه و ۵ درصد دیگر در بیش از ۴۰ فرودگاه عملیاتی دیگر صورت می‌گیرد.
وضعیت نامطلوب حمل و نقل هوایی به‌طور مستمر از سوی عموم جامعه، از نخبگان فکری و ابزاری تا سطوح مختلف شهروندان مورد تذکر قرار گرفته است و در صورتی که اقدام جدی و عملی برای تقویت و توسعه کمی و کیفی صنعت هواپیمایی کشوری صورت نپذیرد، با اطمینان می‌توان گفت که فاصله ما با سایر کشورها روز‌به‌روز افزون‌تر و محرومیت کشور و مردم از منافع سرشار این صنعت در حوزه های مختلف اقتصادی، اجتماعی و حتی سیاسی مضاعف‌تر خواهد بود.
شاید برای همه ما اطلاع دقیق‌تر از شرایط و عملکرد شرکت‌های هواپیمایی مستقر در کشورهای کوچک و متوسط همسایه‌مان و البته اقدامات و تدابیر حمایتی جدی و راهبردی دولت‌های کشورهای مذکور از این صنعت، تلنگری باشد تا در این راستا در فرایند بازنگری سیاست‌های کلی نظام برای توسعه حمل و نقل کشور که پانزده سال پیش ابلاغ شده و سیاست‌های کلان وزارت متولی حمل و نقل کشور در برنامه ششم توسعه تا طراحی و تدوین برنامه های اقدام بعدی با مشارکت همه دستگاه‌های ذیربط به‌ویژه نهاد هدایت‌گر و ناظر توسعه ملی، یعنی سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور با فوریت تدابیری جدی اتخاذ شود و در صورتی‌که نیازمند مقررات و قانون در این زمینه نیز باشیم، مجلس محترم شورای اسلامی نیز به مدد دولت محترم شتافته و هر دو برای پیشرفت کشور و برخورداری مردم از مواهب توسعه حمل و نقل هوایی از مرحله حرف و شعار و مصوبه و رهنمود صرف، به سوی یک اقدام جدی اجرایی و عملی تدبیرپایه حرکت کنند.
ادامه دارد . . .
محمد رضا عبدالرحیمی – معاون سابق برنامه ریزی و نظارت شرکت فرودگاههای کشور